Rola Ks. Kardynała Karola Wojtyły w historii budowy kościoła w Ciścu jest zasadnicza. Jego postawa zadecydowała o pomyślnym zakończeniu sprawy.
Ks. Kardynał od początku popierał aspiracje mieszkańców Ciśca i czynił wszystko, aby ich pragnienia się spełniły. 26 listopada 1972r. mówił o tym w czasie kazania na uroczystość Chrystusa Króla w katedrze wawelskiej. Słał pisma do władz, jasno przedstawiając swe stanowisko. Pisał też do parafian w Ciścu.
Ta opieka Arcypasterza była na wagę „być albo nie być” kościoła w Ciścu. Był w stałym kontakcie z ks. Władysławem Nowobilskim i parafianami, którzy informowali Go na bieżąco o wydarzeniach.
Już 2 grudnia 1972r. skierował do nich list w tej sprawie, a na początku Nowego Roku zjawił się w Ciścu osobiście.

Pierwsza wizyta ( 7.I.1973r ) Ks. Kardynała w wybudowanym kościele odbyła się przy licznym udziale mieszkańców Ciśca. .
O godz. 10 odprawił Mszę Św. i wygłosił kazanie, w którym dał wyraz swej solidarności z parafianami. Wyrzekł też wtedy słynne słowa: „Po mnie idzie Mocniejszy” odnoszące się do sytuacji, której rozwiązanie leży nie tylko w rekach Jego jako Biskupa, ale przede wszystkim w rękach Boga.

Po raz drugi ( 8.VII. 1973 r. ) przyjechał Ksiądz Kardynał na spotkanie ze wspólnotą Ludu Bożego w Ciścu. W homilii, w czasie Mszy św. Nawiązał do napisanego kilka dni wcześniej listu do parafian: „… Uważamy, że prawo budowy kościołów jest prawem obywatelskim wszystkich wierzących Polaków na całej naszej ziemi… Skoro się dokonało to, co się dokonało tutaj u Was w listopadzie, staramy się z kolei – ja, Wasz biskup Kościoła krakowskiego i Kurii Metropolitarnej – tak te sprawy dalej prowadzić, ażeby one jednak ukształtowały się w porozumieniu z władzami i żebyście otrzymali odpowiednie zezwolenie władz na budowanie kościoła tu na tym miejscu, gdzie on jest zbudowany i przy wykorzystaniu tego, co już zrobione. Takie jest nasze stanowisko; myślę, że jest ono słuszne, sprawiedliwe; ze liczy się z Waszym trudem, ofiarnością i poświęceniem. Myślę też, że jest sprawiedliwe w stosunku do władz; bo my nie chcemy obniżać autorytetu władzy; tylko chcemy doprowadzić do tego, ażeby władza miała autorytet, oczywiście respektując prawa obywateli. Takie jest nasze stanowisko, taka jest moja linia postępowania. I o tym przyszedłem Wam tutaj powiedzieć osobiście. Uważam, że ta sprawa jest bardzo doniosła zarówno tutaj w Ciścu, jak i dla Was Ciścan; jest też dla całej Archidiecezji Krakowskiej i dla całego Kościoła w Polsce. Sprawa jest ta doniosła dla naszego społeczeństwa i dla naszej Ojczyzny. Bo my chcemy, ażeby ta Ojczyzna rosła, żeby się rozwijała, żeby w niej był ład i sprawiedliwość. I właśnie dlatego stawiamy jasno sprawę praw obywatelskich, bo tylko na tych zasadach może się rozwijać współczesne społeczeństwo.

Uroczysta konsekracja(18.XII.1977r.) ołtarza w kościele w Ciścu:
„Roku Pańskiego 1977 dnia 18 miesiąca grudnia Ja, Karol Kardynał Wojtyła, arcybiskup krakowski, poświęciłem ten ołtarz na cześć Bł. Maksymiliana Marii Kolbego i zamknąłem w nim Relikwie Św. Stanisława Biskupa i Męczennika oraz udzieliłem poszczególnym wiernym w Chrystusie w dniu dzisiejszym odpustu zupełnego, stosownie do zwyczaju Kościoła.”
W homilii wygłoszonej na Mszy św. Ks. Metropolita powiedział: „ Dzisiaj przybywam do Was już bez tego napięcia, jakie przeżywaliśmy 5 lat temu. Po 5 latach sytuacja zewnętrzna zmieniła się, odmieniła się na tyle, że Wasz kościół, Wasza wspólnota, stała się jakimś faktem społecznym, którego niepodobna już zmienić. A wyrazem dojrzałości tego faktu jest wszystko to, co uczyniliście dla urządzenia Waszej świątyni, dla jej zabezpieczenia, także od zewnątrz dla jej ogrodzenia, dla jej ogrzania. W szczególny sposób jednak wyrazem tej dojrzałości jest ołtarz. Bo świątynia jest świątynią Bożą przez Boży ołtarz. Świątynia jest po to, ażeby w niej ten ołtarz stanął, ażeby na ołtarzu, który się w niej znajduje, była składana Najświętsza Ofiara, Ofiara Jezusa Chrystusa, naszego Odkupiciela, Ofiara Ludu Bożego wespół z Chrystusem.”

W grudniu 1977r. Ks. Kardynał wystąpił do Wojewody Bielskiego „ o przyjęcie do urzędowej wiadomości faktu wybudowania kaplicy w Ciścu i uznania jej jako kaplicy filialnej parafii Milówka.”
Decyzje legalizacyjne obiektu sakralnego wydane zostały w 1979r. Parafia w Ciścu została erygowana przez ks. Kard. Franciszka Macharskiego w 1984r. Pierwszym jej proboszczem został mianowany bohater tej niecodziennej historii ks. Władysław Nowobilski.

Źródło:
Władysław Motyka: Tu był Piotr. Związki Jana Pawła II z Żywiecczyzna i Beskidami.Milowka 2001.s.55-57.